Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w przypadku spłaty całości kredytu przed terminem określonym w umowie, całkowity koszt kredytu ulega obniżeniu o te koszty, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą (dalej jako „Ustawa”). W jednej z prowadzonych przez radcę prawnego Krzysztofa Karp sprawie, bank odmówił zwrotu proporcjonalnej części prowizji, w związku z wcześniejszą spłatą pożyczki. Odmowa wypłaty części prowizji, a także wyjaśnienia banku odnośnie braku podstaw do takiej wypłaty są nieprzekonujące, sprzeczne z literalnym brzemieniem art. 49 ust. 1 Ustawy, a także jego wykładnią instytucji unijnych oraz krajowych. TSUE w wyroku z dnia 11 września 2019 r. (C-383/18) wprost wskazał, że prawo konsumenta do obniżki całkowitego kosztu kredytu w przypadku wcześniejszej spłaty obejmuje wszystkie koszty, które zostały nałożone na konsumenta, w tym właśnie prowizję. Takie zapatrywanie zostało wyrażone również wprost w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2019 r. (III CZP 45/19). Kwestia jednoznacznego i niepodlegającego odmiennym interpretacjom rozumienia art. 49 ust. 1 Ustawy wyrażona jest także w Stanowisku Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie interpretacji art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 11 września 2019 r. w sprawie C-383/18 (Lexitor), z dnia 2 marca 2020 r. Reguły te stosuje się do wszystkich pożyczek udzielonych na podstawie Ustawy. Wobec tego, że bank odmawia zwrotu proporcjonalnej części pożyczki w związku z jej wcześniejszą spłatą, w sprawie został złożony pozew. O sprawie będziemy informowali, jako istotnej z punktu widzenia ogółu.