Umowa na czas oznaczony daje pewność co do terminu zakończenia najmu. Umowa wygasa automatycznie po upływie uzgodnionego terminu, co eliminuje ewentualne trudności związane z wypowiedzeniem przy umowach zawartych na czas nieoznaczony. Trzeba bowiem pamiętać, że rozwiązanie przez wynajmującego umowy najmu zawartej na czas nieoznaczony na cele mieszkaniowe, może nastąpić jedynie w przypadkach, o których mowa w ustawie o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Tym samym zawarcie umowy najmu na czas oznaczony i jej automatyczne wygaśnięcie, eliminuje przesłankę konieczności skutecznego jej rozwiązana za wypowiedzeniem (tak jak ma to miejsce przy umowach na czas nieoznaczony), jako warunku sine qua non ewentualnego orzeczenia przez sąd nakazu opróżnienia lokalu po zakończeniu stosunku najmu. Z drugiej strony, patrząc od strony najemcy, przy umowach na czas oznaczony najemca ma pewność, że zasady współpracy będą stałe. Dodatkowo, StronyCzytaj dalej →

Mediacja to sposób na wypracowanie satysfakcjonującego dla uczestników rozwiązania sporu na drodze dobrowolnych i poufnych rozmów. Rozmowy te prowadzi mediator, bezstronna i neutralna osoba trzecia. Do jego zadań, w czasie trwania mediacji, należy wspieranie komunikacji, łagodzenie ewentualnego napięcia lub stresu i pomoc w osiągnieciu porozumienia. Mediacja jest możliwa we wszystkich sprawach, w których prawo dopuszcza zawarcie ugody. Jest to zatem bardzo szeroki katalog. Przedmiotem mediacji mogą być dla przykładu sprawy: z zakresu praw cywilnego o zapłatę, zniesienie współwłasności, rozwiązanie lub niewykonanie umowy, spory sąsiedzkie, sprawy o odszkodowanie i zadośćuczynienie, sprawy rodzinne, kontakty z dziećmi/wnukami, alimenty, warunki rozwodu i separacji, sprawy dotyczące władzy rodzicielskiej i kontaktów z dziećmi, miejsce pobytu dziecka, podziały majątku dorobkowego, sprawy gospodarcze o zapłatę, o nienależyte wykonanie umowy, kary umowne, roszczenia wynikające z prac budowalnych, sprawy pracownicze o wynagrodzenie,Czytaj dalej →

Możliwość żądania zniesienia współwłasności stanowi jedno z podstawowych uprawnień współwłaścicieli. Jest to prawo którego współwłaściciel nie może się zrzec. Zniesienie współwłasności możliwe jest co do całości lub części prawa i poza pewnymi wyjątkami może nastąpić w każdym czasie. Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy, jak również orzeczenia sądu. Umowa, która stanowi czynność prawną zawartą pomiędzy wszystkimi współwłaścicielami nie wymaga co do zasady szczególnej formy (inaczej, przykładowo przy zniesieniu współwłasności nieruchomości, wymagana jest forma aktu notarialnego). Zniesienia współwłasności w drodze umownej strony mogą dokonać w sposób dowolny, tak aby przyjęte w umowie postanowienia nie naruszały obowiązujących przepisów prawa. Drugim rozwiązaniem jest powództwo sądowe o zniesienie współwłasności, przysługujące każdemu współwłaścicielowi. Zniesienie współwłasności może przykładowo polegać na fizycznym podziale rzeczy pomiędzy współwłaścicieli, przyznaniu jednemu ze współwłaścicieli całości prawCzytaj dalej →

Powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego określonej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powódka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z pozwanym umowę o świadczenie usług polegającą na krótkotrwałym najmie samochodów. W następstwie tego powódka wystawiła pozwanemu z tytułu świadczonych usług fakturę VAT, a wobec braku jej zapłaty, wystąpiła na drogę postępowania sądowego. W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez radcę prawnego Krzysztofa Karp, przedstawiając liczne argumenty i dowody wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany oświadczył, że nigdy nie korzystał z usług powódki i nigdy nie zawierał z nią żadnej umowy, a skierowane przeciwko pozwanemu powództwo jest następstwem oszustwa dokonanego przez osoby trzecie przy użyciu danych osobowych pozwanego. W przedmiotowej sprawie Sąd stwierdził, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pozwany padł ofiarą przestępstwa, w ramach którego, wskutekCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 435kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności (§1). Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do przedsiębiorstw lub zakładów wytwarzających środki wybuchowe albo posługujących się takimi środkami (§2). Powyższy przepis dotyczy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka (niezależnej od klasycznej odpowiedzialności na zasadzie winy) w związku z działaniem przedsiębiorstw wprawianych w ruch za pomocą sil przyrody. Zagadnienie to stanowi przedmiot licznych rozważań doktryny oraz doczekało się pokaźnego orzecznictwa, z uwagi na jego doniosłe skutki prawne. Osoba poszkodowana w tym reżimie nie musi bowiem wykazywaćCzytaj dalej →

W myśl art. 40 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r. (dalej jako „Ustawa) 1. Zasiłek celowy może być przyznany również osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego. 2. Zasiłek celowy może być przyznany także osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej 3. Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi. Ustawa przewiduje kilka rodzajów zasiłków przeznaczonych na konkretny cel. Jedynym z nich jest zasiłek celowy przyznany na pokrycie strat wynikających ze zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej (art. 40 Ustawy). Prawo do zasiłku celowego na pokrycie strat wynikających ze zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej jest niezależne od kryterium dochodowego (art. 8 ust. 1 Ustawy). PoniesioneCzytaj dalej →

Podstawowym celem pomocy społecznej jest pomoc osobom i rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i  możliwości. Wśród szczegółowych celów pomocy społecznej można wyróżnić: Istotne znaczenie, z punktu widzenia stosowania prawa w zakresie rozstrzygnięć co do przyznania świadczenia, mają ogóle zasady obowiązujące w pomocy społecznej. Podstawową zasadą pomocy społecznej jest zasada pomocniczości (subsydiarności). Powyższa zasada nie została wyartykułowana wprost w ustawie o pomocy społecznej, a wynika z całej konstrukcji (poszczególnych przepisów) na której oparta jest pomoc społeczna. Najogólniej można stwierdzić, że zasada pomocniczości wyraża się w niewyręczaniu jednostki w tym, co może ona wykonać samodzielnie. Znaczenie zasady pomocniczości w pomocy społecznej w ujęciu szczegółowym (w odniesieniu do konkretnych stanów faktycznych) można scharakteryzować w ten sposób, że pomoc społeczna: Zasada niezbędności potrzeb. PomocCzytaj dalej →

Poniżej ciekawa i ważna dla praktyki uchwała Sądu Najwyższego w sprawie z dnia 16 listopada 2023r., III CZP 54/23.   Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej na skutek przedstawienia przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie zagadnienia prawnego: Czy w przypadku wygrania sprawy przez współuczestników materialnych w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., reprezentowanych przez tego samego adwokata lub radcę prawnego, zwrot kosztów zastępstwa procesowego powinien być przyznany w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika, czy też jego wielokrotności, w zależności od liczby współuczestników, których reprezentował? ewentualnie, w przypadku przyjęcia, że zwrot ten powinien obejmować wynagrodzenie jednego pełnomocnika: W jaki sposób należy zasądzić koszty zastępstwa procesowego należne współuczestnikom materialnym w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., pozostającym w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, reprezentowanych przez tegoCzytaj dalej →

Zgodnie z art. 675 § 1 kc po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym, jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. W jednej z prowadzonych przez nas spraw, po zakończeniu umowy najmu, najemca nie zwrócił wynajmującemu oddanego mu w najem urządzenia przemysłowego. Najemca odmówił również polubownego zwrotu urządzania. W postępowaniu sąd uwzględnił w całości argumenty podnoszone przez reprezentowanego przez nas wynajmującego i nakazał najemcy wydanie wynajmującemu urządzenia. W okolicznościach sprawy sąd nałożył na wyrok rygor natychmiastowej wykonalności. Wyrok jest prawomocny, a urządzenie w drodze egzekucji komorniczej wróciło do wynajmującego. Sprawę prowadził radca prawny Krzysztof Karp.  Czytaj dalej →

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej jako „Ustawa”) jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5, art. 21 ust. 4-4b i 5 oraz art. 21a. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Trzeba przy tym zauważyć, że w przypadku braku wypełnienia przesłanek wskazanych w w/w przepisach, a tym samym braku możliwości wypowiedzenia umowy najmu przez wynajmującego, pozostaje mu jeszcze w tym przypadku co najmniej jedna możliwość. Mianowicie, to sąd, w drodze orzeczenia, w przypadku istnienia ważnych przyczyn może orzec o rozwiązaniu stosunku prawnego (umowy najmu) oraz nakazać opróżnienie lokalu. Zgodnie bowiem z art. 11 ust.Czytaj dalej →