Po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie, ubezpieczyciel zobowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności. Tego obowiązku ubezpieczyciel nie może przerzucać na inne podmioty. Ustalanie powyższych okoliczności powinno nastąpić przede wszystkim w postępowaniu likwidacyjnym prowadzonym przez ubezpieczyciela. Celem postępowania likwidacyjnego jest w szczególności ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela i wysokości należnych świadczeń. Likwidacja szkody przez ubezpieczyciela powinna być prowadzona z zachowaniem należytej staranności właściwej dla profesjonalisty. W ramach postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel obowiązany jest we własnym zakresie przy wykorzystaniu wyspecjalizowanej kadry, a także w razie konieczności przy pomocy podmiotów zewnętrznych (np. rzeczoznawców), zlikwidować szkodę w zakreślonym przepisami terminie. Przepisy nie uprawniają przy tym ubezpieczyciela do biernego oczekiwania przez zakład ubezpieczeń na zakończenie postępowania karnego/wykroczeniowego potwierdzającego winę sprawcy szkody. Z mojego doświadczenia w prowadzeniu spraw przeciwko ubezpieczycielom wynika, że niewłaściwa praktyka wskazana w zadaniu poprzedzającym jest jednakCzytaj dalej →

Czynności wyjaśniające uregulowane w dziale VII kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (dalej „kpw”) mają na celu ustalenie, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebranie danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku (art. 54 § 1 kpw). Ich prowadzenie jest obligatoryjne i należy je w miarę możliwości podjąć w miejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu i zakończyć w ciągu miesiąca. Zgodnie z art. 4 § 1 kpw obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do korzystania z pomocy jednego obrońcy o czym należy go pouczyć. Zgodnie z art. 4 § 2 kpw prawo, o którym mowa w § 1 przysługuje również osobie określonej w art. 54 § 6 z chwilą przystąpienia do przesłuchania po powiadomieniu jej o treści zarzutów albo z chwilą wezwania jej do złożenia pisemnych wyjaśnień. Osobę tę należy pouczyć o przysługującym jej prawie. Przepisy art. 21-24Czytaj dalej →

Zgodnie z art. 833 § 1 kpc wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega egzekucji w zakresie określonym w przepisach Kodeksu pracy. Zgodnie z § 21 przepisy art. 87 i 871 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do wszystkich świadczeń powtarzających się, których celem jest zapewnienie utrzymania albo stanowiących jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną. Zgodnie z art. Art. 87 § 1 kp z wynagrodzenia za pracę – po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215), jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania – podlegają potrąceniu tylko następujące należności: 1) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych; 2) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczychCzytaj dalej →

Stale zgłaszają się do mnie osoby, które podnoszą, że o fakcie istniejącego zadłużenia dowidziały się dopiero na etapie postępowania komorniczego, w którym komornik zajął poszczególne składniki majątku doręczając jednocześnie nakaz zapłaty wydany przez sąd. Problem w tym, że osoby te nie wiedziały wcześniej, że nakaz w ogóle istnieje i ktoś wysuwa przeciwko nim roszczenie. Okoliczność ta pozbawiła zatem możliwości merytorycznej obrony przed takim nakazem. Wskazać przy tym należy, że sąd próbował doręczyć nakaz, ale z uwagi na zmianę naszego miejsca zamieszkania (czy też innych okoliczności) nakaz nie został przez nas odebrany. W tej sytuacji sąd uprawniony był jednak uznać, że pomimo braku fizycznego odbioru nakazu, nakaz został prawidłowo doręczony (doręczenie przez awizo). W następstwie tego nakaz zapłaty stał się prawomocny poprzez nadanie mu klauzuli wykonalności i od tego czasu uprawnia do egzekucji. Czy istnieje w tej sytuacji jakaś możliwość obrony?Czytaj dalej →

W myśl uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2016 r. (III CZP 77/16) właścicielowi nieruchomości obciążonej wskutek zasiedzenia służebnością przesyłu nie przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości za okres poprzedzający zasiedzenie. Nie sposób zgodzić się jednak z takim zapatrywaniem, w szczególności jeśli chodzi właśnie o służebność przesyłu. Pogląd taki nie ma bowiem żadnej podstawy w ustawie. Poniżej cytuję w całości glosę krytyczną do w/w uchwały.   Warciński Michał, Wynagrodzenie za wykonywanie służebności bez tytułu prawnego w czasie biegu terminu zasiedzenia służebności. Glosa do uchwały SN z dnia 30 listopada 2016 r., III CZP 77/16, Opublikowano: PS 2019/1/105-111 Autor: Warciński Michał, Notka bibliograficzna: Glosa krytyczna TEZA 1 aktualna Zasiedzenie nie ma na celu wspierania bezprawia; nie jest sposobem na nabywanie prawa cudzym kosztem. Jest natomiast, co prawda budzącą wątpliwości moralne, ale użyteczną instytucją zapewniającąCzytaj dalej →

Zgodnie za art. 787 kpc tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim sąd nada klauzulę wykonalności także przeciwko jej małżonkowi z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową, jeżeli wierzyciel wykaże dokumentem urzędowym lub prywatnym, że stwierdzona tytułem egzekucyjnym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka dłużnika. Co się zatem dzieje w przypadku, gdy wierzyciel nie dysponuje dokumentem urzędowym lub prywatnym wykazującym, że stwierdzona tytułem egzekucyjnym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka, a jednocześnie jedynym majątkiem, z którego możliwa byłaby ewentualna egzekucja, jest nieruchomość wchodząca w skład wspólności majątkowej małżeńskiej? Zgodnie z art. 9231  §  1  kpc  tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego. Dalsze czynności egzekucyjneCzytaj dalej →

1 października 2018 r. weszły w życie znowelizowane przepisy ustawy o rachunkowości, określające nowy sposób sporządzania oraz podpisywania sprawozdań finansowych przez przedsiębiorców wpisanych do KRS. Zgodnie z nowym art. 45 ust. 1f ustawy o rachunkowości sprawozdanie finansowe ma być sporządzone w postaci elektronicznej oraz opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP. Zmiany te dotyczą także innych dokumentów, które należy sporządzać w postaci elektronicznej i znakować podpisem elektronicznym lub profilem zaufanym. Niniejsze przekłada się jednocześnie na aspekt postępowania likwidacyjnego, gdzie również obowiązują powyższe zasady. Z drugiej strony wielość i tempo zmian w ustawie o rachunkowości oraz w ustawie o KRS powoduje naturalnie pewną niespójność z przepisami kodeksu spółek handlowych. Fakt ten wymaga zatem pewnej próby praktycznej co do tego, jak sądy rejestrowe będą reagowały na wnioski składane przez spółki w postępowaniuCzytaj dalej →

Rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć (art. 214 § 1 kpc). Usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby stron, ich przedstawicieli ustawowych, pełnomocników, świadków i innych uczestników postępowania, wymaga przedstawienia zaświadczenia, potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie sądu, wystawionego przez lekarza sądowego (art. 2141 § 1 kpc). Przepis art. 2141 § 1 kpc nie może być jednak stosowany bezwzględnie. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2013 r. (III CZP 78/13), nieobecność strony wywołana długotrwałą chorobą nie uzasadnia odroczenia rozprawy, jeżeli w okolicznościach sprawy wniosek o odroczenie rozprawy stanowi nadużycie praw procesowych. Sąd Okręgowy w prowadzonej przeze mnieCzytaj dalej →

Poniżej fragment z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 30 stycznia 2019 r., I Ca 472/18, w sprawie o rozgraniczenie. Odsyłam przy tym do całej treści uzasadnienia, w szczególności w zakresie roli jaką odgrywa w postępowaniu rozgraniczeniowym biegły geodeta. Rozgraniczenia nieruchomości dokonuje się w postępowaniu administracyjnym (art. 30 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne), które zakończone zostaje wydaniem decyzji (art. 33 ust. 1) lub postanowienia o umorzeniu w razie zawarcia ugody. Wyjątek dotyczy rozgraniczenia jako przesłanki rozstrzygnięcia sporu o własność lub o wydanie nieruchomości (art. 36). W sprawach podlegających trybowi administracyjnemu przewidziane zostały sytuacje, w których otwiera się droga sądowa (art. 33 ust. 3 i art. 34 ust. 2). Przekazanie sprawy administracyjnej do rozpoznania sądowi następuje z urzędu, jeżeli nie było podstaw do wydania decyzji,Czytaj dalej →

Sąd Apelacyjny w Łodzi, w wyroku z dnia  21 września  2015  r. (I ACa 248/15) wskazał, że prawo własności nie jest prawem absolutnym i doznaje ograniczeń wynikających choćby z przepisu art. 140 k.c. Z przepisu tego wynika, że granice prawa własności wyznaczają ustawy, zasady współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa. Sprawa, w której zapadło przedmiotowe orzeczenie toczyła się w związku z zaskarżeniem uchwały wspólnoty mieszkaniowej dotyczącej regulaminu rozliczeń, w którym zobowiązano wszystkich jej członków  do ponoszenia kosztów zużycia centralnego ogrzewania stanowiących równowartość minimum 10 GJ na lokal w  sezonie grzewczym. Sąd uznał, że uchwała taka nie narusza prawa. Nie jest bowiem akceptowalne zaprzestanie czy znaczne ograniczenie ogrzewania przez właściciela własnego lokalu, a tym samym korzystanie z ciepła generowanego przez lokale sąsiednie lub ciepło części wspólnych.Czytaj dalej →