Sąd Apelacyjny w Łodzi, w wyroku z dnia  21 września  2015  r. (I ACa 248/15) wskazał, że prawo własności nie jest prawem absolutnym i doznaje ograniczeń wynikających choćby z przepisu art. 140 k.c. Z przepisu tego wynika, że granice prawa własności wyznaczają ustawy, zasady współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa. Sprawa, w której zapadło przedmiotowe orzeczenie toczyła się w związku z zaskarżeniem uchwały wspólnoty mieszkaniowej dotyczącej regulaminu rozliczeń, w którym zobowiązano wszystkich jej członków  do ponoszenia kosztów zużycia centralnego ogrzewania stanowiących równowartość minimum 10 GJ na lokal w  sezonie grzewczym. Sąd uznał, że uchwała taka nie narusza prawa. Nie jest bowiem akceptowalne zaprzestanie czy znaczne ograniczenie ogrzewania przez właściciela własnego lokalu, a tym samym korzystanie z ciepła generowanego przez lokale sąsiednie lub ciepło części wspólnych.Czytaj dalej →

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. Właściciele lokali partycypują w pożytkach i przychodach jakie przynosi nieruchomość wspólna, ale też ponoszą wydatki i ciężary związane z jej utrzymaniem, przy czym zawsze w stosunku do wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej. Odstępstwo od tej zasady jest możliwe tylko w przypadku lokali użytkowych (art. 12 ust. 3 ustawy). Uchwała o takiej treści, gdzie koszt usług ochrony miał być podzielony przez liczbę właścicieli lokali, była sprzeczna z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.Czytaj dalej →